Hernia middenrug - Thoracale discus hernia

Een hernia van de middenrug (thoracale discus hernia) is een uitstulping van de kern (nucleus) van de tussenwervelschijf in de middenrug. De wetenschappelijke term is Hernia nuclei pulposi.

De wervelkolom bestaat uit meerdere op elkaar gestapelde botstukken, de wervels. De wervels hebben in het midden een groot gat en in het verlengde van elkaar vormen deze gaten het spinale kanaal. Door dit kanaal loopt het ruggenmerg en de zenuwen. Elke wervel is verbonden met de wervel erboven en de wervel eronder via de 'tussenwervelschijven'. Deze tussenwervelschijven zijn kraakbenige ringen met in het midden een bewegelijke/vloeibare kern: de nucleus.

Wanneer de middenrug naar voren buigt, komen de wervels aan de voorkant van de wervelkolom dichterbij elkaar en komt op dat punt de tussenwervelschijf (discus) onder druk te staan. Dit zorgt ervoor dat de nucleus naar achter wordt geduwd. Wanneer deze belasting te hoog of te langdurig plaats vindt, kan er schade ontstaan aan de kraakbenige ring. Wanneer deze kraakbenige ring scheurt, kan de nucleus zich uitbreiden in de gescheurde ring en is er sprake van een 'discus bulging'. Wanneer deze nucleus gaat uitpuilen (zich door de ring naar buiten beweegt), spreekt men van een discus hernia.

De bewegelijkheid van de thoracale wervelkolom is ten opzichte van de nek en de lage rug zeer beperkt. Deze beperkte bewegelijkheid wordt veroorzaakt door de aanwezigheid van de ribben (die vast zitten aan de thoracale wervels). Dit is een van de oorzaken waardoor thoracale discus uitstulpingen zo zeldzaam zijn.

Een HNP is een uitstulping van een breuk van de tussenwervelschijf. Bij een breuk komt de kern (nucleus) van de tussenwervelschijf naar buiten en kan deze compressie geven op de zenuwbanen. Dit kan verschillende klachten veroorzaken. Vaak heeft men last van middenrug pijn met uitstralende pijn naar één of naar beide zijde, richting de ribben, borst, schouderbladen en soms ook in de armen. Het uitstralingsgebied is afhankelijk van de locatie van de uitstulping, omdat die bepaalt welke zenuwbaan onder compressie komt te staan. Ook kan men last hebben van tintelingen of spierzwakte in het compressiegebied. In sommige gevallen neemt men een andere houding aan om de pijn te ontzien.

Er zijn verschillende activiteiten die, wanneer langdurig aangehouden of krachtig ingezet, een discus bulging of zelfs een discus uitstulping kunnen veroorzaken. Deze zijn: voorover buigen, een slechte houding (ingezakt), activiteiten waarbij de armen voor het lichaam worden gehouden en tillen. In sommige gevallen kan de aandoening door een banale activiteit worden veroorzaakt, zoals niezen of een klein voorwerp oppakken. Wanneer de discus bulging op deze manier wordt veroorzaakt is het duidelijk dat de discus langdurige overbelast is geweest en dit net te veel belasting was.

De pijnklacht kan geprovoceerd worden door autorijden, werken achter de computer etc. Ook kunnen armactiviteiten (koken, stofzuigen etc.), langdurig zitten (onderuitgezakt), tillen en bepaalde middenrug bewegingen de klachten doen toenemen. Hoesten en niezen kan ook provocerend zijn. De meeste personen ervaren ook klachten (stijfheid) wanneer ze 's morgens wakker worden.

Bijdragende factoren in het ontwikkelen van deze blessure kunnen zijn: slechte houding, gewrichtstijfheid, overgewicht, spierzwakte, blessuregeschiedenis van de middenrug, slechte hef- en tiltechniek en een levensstijl waarbij men veel zit (passief) of lichamelijk zwaar werk verricht (overbelasting).

De diagnose thoracale hernia kan worden gesteld door een fysiotherapeut of een arts. Een MRI scan of een CT scan kan worden gebruikt om de diagnose te bevestigen. 

Een thoracale hernia kan conservatief of operatief worden behandeld. Vaak wordt er voor de conservatief oplossing fysiotherapie gekozen. Wanneer deze benadering niet genoeg resultaat oplevert of wanneer er sprake is van een ernstige situatie zal er chirurgische interventie plaats vinden. Chirurgische interventie is meestal lastig gezien de chirurg op dit wervelniveau behalve met de zenuwbanen ook rekening moet houden met het ruggenmerg. Na deze interventie is revalidatie noodzakelijk om de stabiliteit op te trainen en de mobiliteit en flexibiliteit van de wervelkolom te behouden.

Tijdens de conservatieve behandeling evalueert de fysiotherapeut de pijnlijke bewegingen. Rust in combinatie met bewegen is de juiste behandeling. De oefeningen en levensstijladviezen dienen de nucleus (kern) terug in de oorspronkelijk positie te bewegen. Wanneer de kern minder ver uitpuilt, zullen de klachten afnemen en de bewegelijkheid toenemen. Op dit moment zal het weefsel aan de achterkant van de tussenwervelschijf gaan herstellen om op deze manier een her-uitstulping te voorkomen. Klachtenvrij is niet direct probleemvrij. Men zal de stabiliteit oefeningen nog een tijd moeten voortzetten om optimaal resultaat te behalen en te behouden.