Heupflexor scheur

Een heupflexor scheur is een blessure die wordt gekenmerkt door het scheuren van één of meer spieren die de heup buigen. Dit letsel veroorzaakt pijn aan de voorkant van de heup of in de lies.

De groep spieren aan de voorkant van de heup worden de heupflexoren genoemd. Deze spieren zorgen voor de buiging van de heup. De spier die meestal betrokken is bij een dergelijke blessure is de iliopsoas. De iliopsoas loopt van de onderrug en het bekken naar het dijbeen. 

De heupbuigers zijn voornamelijk actief tijdens het sprinten en schoppen. De spieren komen dan op spanning te staan. Wanneer deze spanning overmatig is, door te veel herhalingen of door een te zware kracht, kan een heupflexor spier scheuren. Deze blessure noemt men heupflexor ruptuur.

Een heupflexor scheur kan variëren van een kleine partiele scheur waarbij er minimale pijn en minimaal verlies van functie optreedt, tot een complete ruptuur. De scheuren variëren van graad 1 tot graad 3 en worden als volgend geclassificeerd:

Graad 1: Een klein aantal spiervezels is gescheurd. Dit resulteert in een beetje pijn, maar de functie blijft behouden.

Graad 2: Een significant aantal spiervezels is gescheurd. Dit resulteert in middelmatig functie verlies.

Graad 3: Alle spiervezels zijn gescheurd. Dit resulteert in groot functie verlies en wordt: ‘Heupflexor ruptuur’ genoemd.

Het overgrote deel van de rupturen valt in graad 2.

Dit soort blessures ontstaan meestal tijdens plotselinge aanspanning van de spieren die de heup buigen. Dit doet zich meestal voor wanneer de spier zich in een stretch positie bevindt. Soms ontstaat de scheur wanneer een persoon vanuit stilstand wil versnellen, een explosieve trap maakt of wanneer men geen goede warming up heeft gedaan. In sommige gevallen ontstaat deze blessure door herhaalde spanning op de spier in combinatie met overbelasting (zoals overmatig schoppen of rennen).

Personen met een heupflexor scheur voelen tijdens het ontstaan van het letsel een plotselinge scherpe pijn of een trekkende sensatie in de liesregio. In minder ernstige gevallen kan de persoon zijn activiteit afmaken. In ernstige gevallen zal de persoon niet in staat zijn om zijn activiteit af te maken en zal hij direct erna moeizaam lopen. Hij ervaart ernstige pijn, spierspasme en spierzwakte.

Personen ervaren een toename van pijn tijdens activiteiten die de heupflexoren belasten, zoals: het buigen van de heup (voornamelijk tegen weerstand), rennen, schoppen of traplopen. Ook hebben deze personen vaak last van pijn en stijfheid tijdens rust NA de bovenstaande activiteiten. De klachten zijn sterk aanwezig tijdens het lopen in de ochtend, vlak na het opstaan.

Tijdens deze blessure kan er zwelling, spierspasme en blauwverkleuring in de liesregio ontstaan. De klachten kunnen toenemen tijdens het stretchen van de betreffende spieren en bij het duwen op de aangedane spier. Bij een graad 3 ruptuur is er deformiteit zichtbaar.

Meestal is een anamnese(het typische verhaal dat de patiënt verteld over zijn klacht) in combinatie met een klinisch onderzoek van de fysiotherapeut, voldoende om tot de diagnose te komen. Verder onderzoek, zoals een RX scan, CT scan, MRI scan of echografie kan in sommige gevallen bijdrage aan het bevestigen van de diagnose, het uitsluiten van andere aandoeningen en het vaststellen van de ernst van het letsel.

Personen met een kleine scheur in de spier genezen goed met adequatefysiotherapie en zijn binnen een 1-3 weken terug op hun oorspronkelijke (activiteiten)niveau. Indien er sprake is van een grotere scheur, kan het herstel 4-8 weken of langer in beslag nemen. Wanneer er sprake van een complete ruptuur is, kan er chirurgische interventie nodig zijn. Dit wordt gevolgd door een intensieve revalidatie, waarbij de terugkeer naar sport of activiteiten 6 maanden of langer kan duren.

Er zijn verschillende factoren die personen gevoelig maken voor het ontwikkelen van deze blessure. Deze factoren worden door de fysiotherapeut vastgesteld en gecorrigeerd. Sommige factoren kunnen zijn:

• Weinig flexibiliteit (bilspieren, quadriceps, hamstrings en heupflexoren)
• Inadequate conditie van de betreffende spieren
• Spierzwakte (voornamelijk de bilspieren, heupflexoren en quadriceps)
• Verkeerde, overmatige of te zware training
• Slechte biomechanica
• Slechte houding
• Inadequate fitness
• Vermoeidheid
• Inadequate warming-up
• Slechte bekken- en core stabiliteit
• Weinig zenuwstretch mogelijk
• Spierdisbalans
• Inadequate revalidatie na een eerder heupflexor letsel

Fysiotherapeutische behandeling van personen met dit letsel is noodzakelijk voor een snel herstelproces, optimale uitkomst en om de kans op het opnieuw optreden van het letsel te verminderen. De fysiotherapeutische behandeling kan bestaan uit:

• Weke delen massage (soft-tissue)
• Elektrotherapie (bijv. Ultrasound)
• Medical taping of Easytaping
• Gewricht mobilisatie
• Stretchen
• Ijs of warmte therapie
• Biomechanische correctie
• Progressieve oefeningen om flexibiliteit en kracht balans te bevorderen
• Advies
• Training en activiteit aanpassingen

Indien de fysiotherapeutische behandeling niet aanslaat kan de fysiotherapeut in overleg, uw huisarts contacteren om zo de verdere richting van de behandeling te bepalen. Dit kan verder onderzoek inhouden, zoals: Röntgenfoto’s, ultrasound, CT scans of een MRI. Of een ander soort behandeling, zoals: medicatie of verwijzing naar een gespecialiseerde arts.