Slijtage nek (Cervicale artrose)

Cervicale artrose (slijtage nek) is een degeneratief proces waarbij er graduele slijtage is van de gewrichten in de nek (bot en kraakbeen). Dit kan zich voordoen na een specifiek letsel of door langdurige overbelasting. Het komt relatief veel voor en speelt meestal op na het 60stelevensjaar.

De wervelkolom bestaat uit meerdere op elkaar gestapelde botstukken: de wervels. Elke wervel is verbonden met de wervel erboven en de wervel eronder via twee soorten gewrichten. Deze gewrichten zijn de facetgewrichten, die de buitenkanten van de wervels verbinden, en de tussenwervelschijven, die tussen de wervels liggen. De wervels hebben in het midden een groot gat. In het verlengde van elkaar vormen deze gaten het spinale kanaal. Door dit kanaal loopt het ruggenmerg en de zenuwen.

Wanneer men ouder wordt kunnen er degeneratieve veranderingen optreden in de wervelkolom. Deze degeneratieve veranderingen kunnen bestaan uit: het dunner worden van de tussenwervelschijf, vermindering van kraakbeen, het ontstaan van botachtige uitsteeksels (osteofyten) en het verdikken van bot. Deze degeneratieve veranderingen worden ‘Cervicale artrose’ genoemd. Als deze aandoening zich verder ontwikkeld, kan dit leiden tot vernauwing van het spinale kanaal en in sommige gevallen kan er druk op het ruggenmerg en spinale zenuwen ontstaan. Dit kan resulteren in een aantal verschillende symptomen en dient door een fysiotherapeut en arts onmiddellijk geëvalueerd en behandeld te worden.

Personen die slijatge in de nek ontwikkelen gradueel klachten door slijtage. In minder ernstige gevallen zal een persoon met cervicale degeneratie weinig tot geen pijn of klachten ervaren. Wanneer deze aandoening verergert, kan er stijfheid en pijn in  de nek ontstaan met vermindering van de bewegelijkheid van de nek. Bij ernstige gevallen waarbij er problemen ter hoogte van het spinale kanaal ontstaan, kan men een verdoofd gevoel, krachtverlies of tintelingen ervaren in de nek, bovenrug, schouders, armen of handen. In sommige gevallen kan er bijkomend hoofdpijnklachten optreden.

Personen met deze aandoening ervaren gewoonlijk een toename van symptomen tijdens activiteiten waarbij de nek langdurig of herhaald in een gebogen of gestrekte positie wordt gehouden. De klachten kunnen ook toenemen tijdens langdurig onderuitgezakt zitten, tillen en eindstandige nekbewegingen. Vaak is er een afname van klachten wanneer men rustig ligt of warmte gebruikt op het nekgebied.

Bijdragende factoren in het ontwikkelen van cervicale artrose kunnen zijn: leeftijd (>40 jaar), genetica, slechte houding, blessuregeschiedenis van nekletsel, overbelasting en slechte biomechanica.

De diagnose kan worden gesteld door een fysiotherapeut of een arts. Een RX scan wordt meestal gebruikt om de diagnose te bevestigen en in sommige gevallen kan een CT scan, bot scan of MRI scan geïndiceerd zijn om de ernst vast te stellen.

Het hoofddoel van de behandeling is zo actief mogelijk blijven zonder toename van klachten. De kracht en mobiliteit dienen behouden te worden om achteruitgang te voorkomen. De behandeling is gericht op de toename van flexibiliteit, kracht en pijnvermindering.

Het is een degeneratieve aandoening. Dit betekent dat de slijtage niet kan worden teruggedraaid. Het beste voor de cliënt is actief blijven en een adequaat revalidatie programma ondergaan. Veel personen met milde tot middelmatige cervicale degeneratie ervaren vaak weinig tot geen klachten wanneer zij correct omgaan met hun lichaam. Ontstaan er echt wel klachten? Dan dient er een nieuwe balans gevonden te worden tussen belasting en de belastbaarheid van de nek en is een revalidatie programma aangewezen. Verschillende onderdelen van dit revalidatie programma kunnen zijn: manuele mobilisatie technieken, oefentherapie, Medical taping, hydrotherapie, activiteit en levensstijl coaching.