Een runners knee is een vorm van een overbelastingsblessure waarbij irritatie ontstaat aan de buitenzijde van de knie. Tussen de heup en de buitenzijde van de knie lopen twee spieren over in een peesplaat welke langs het bovenbeen naar de knie loopt en met een pees aanhecht aan de buitenzijde van het onderbeen. Vlak voor de aanhechting aan de buitenzijde van het onderbeen kan de pees ‘aanlopen’ tegen een uitstekend puntje, aan de buitenzijde van de knie. Wanneer dit langere tijd voortduurt, kan er op dat punt irritatie ontstaan wat pijnklachten geeft. Omdat deze blessure vaak voorkomt bij hardlopers is de naam runners knee ontstaan, dit geeft echter een vertekend beeld, want er zijn tal van andere sporten en oorzaken waardoor deze blessure kan ontstaan. Andere namen hiervoor zijn tractus iliotibialis frictiesyndroom of iliotibiaal frictiesyndroom.

Er zijn verschillende oorzaken die tot een lopers knie kunnen leiden. Allereerst hebben mensen met de zogenaamde O-benen meer kans op het ontwikkelen van deze klachten, omdat de pees om een soort bocht heen moet. Er komt dus meer spanning op de pees te staan waardoor er een grotere kans is op wrijving bij het irritatie punt aan de buitenzijde van de knie. Ook verkorte spieren aan de buitenzijde van het bovenbeen kunnen voor meer wrijving zorgen door een toename in de spanning in dat gebied. Door zwakte van de bilspieren en bovenbeenspieren aan de buitenzijde van de knie kan er minder controle ontstaan tijdens de landingsfase van het hardlopen waardoor de knie wat meer naar binnen neigt te gaan. Ook hierdoor neemt de spanning in dit gebied toe. Het tractus iliotibialis frictiesyndroom kan ook ontstaan door een verschil in beenlengte of door een standsafwijking van de voet. Daarnaast is versleten of slecht schoeisel ook een van de mogelijke oorzaken.

Bij een runners knee ontstaan er knieklachten voornamelijk tijdens het hardlopen en/of traplopen pijnklachten aan de buitenzijde van de knie. Deze pijnklachten kunnen doortrekken tot aan de bovenzijde van het onderbeen. Meestal bestaat de pijn uit een doffe tot scherpe, stekende pijn. Vaak ontstaan de klachten tijdens het hardlopen en nemen deze progressief toe. In het begin kan men meestal nog relatief lang doorgaan met hardlopen, maar de pijnklachten zullen steeds vroeger optreden. Ook kan de pijn na het hardlopen optreden of zelfs de volgende dag en heeft men ook last bij bijvoorbeeld traplopen.

Het tractus iliotibialis frictiesyndroom is in te delen in drie stadia:

Stadium I: de pijn wordt gevoeld na de inspanning

Stadium II: de pijn treedt al tijdens de inspanning op

Stadium III: de pijn is constant aanwezig waardoor trainen niet meer mogelijk is.

Aan de hand van een vraaggesprek zullen de klachten van een runners knee mogelijk al naar voren komen. Daarnaast kan de diagnose vastgesteld worden met aanvullend lichamelijk onderzoek. De pijn is ook vaak goed aan te wijzen en er zijn specifieke testen om die de klachten kunnen provoceren. Eventueel kan echografie de diagnose bevestigen maar dit is vanwege het duidelijke beeld vaak niet nodig.

Bij adequate behandeling is de prognose van een lopers knie gunstig en kan deze gewoon volledig herstellen. Hoe vroeger men erbij is des te gunstiger de prognose is. Daarnaast zal er ook gekeken moeten worden naar de oorzaak om een recidief te voorkomen.

De behandeling van het tractus iliotibialis frictiesyndroom hangt erg af van in welk stadium het aanwezig is. In de acute fase is het belangrijk dat er voldoende rust wordt genomen zodat de aangedane pees kan herstellen. Vaak wordt hierbij ook gebruik gemaakt van koelen met ijs wanneer er een ontsteking aanwezig is. Zodra deze onstekingsfase voorbij is, moet er nog steeds een vorm van rust gehouden worden, dit wil echter niet zeggen dat er helemaal niets gedaan mag worden. Sporten binnen de pijngrens mag, maar hardlopen wordt in het begin nog afgeraden. Daarnaast komt er vaak ook oefentherapie aan bod en een stukje massage/fricties in het peesgebied. De behandeling van deze blessure kan, zoals u wel zult merken, erg breed getrokken worden en om terugkerende klachten te voorkomen zal dit ook nodig zijn. Vaak is het niet genoeg om de symptomen weg te nemen en het herstel van de pees en omliggende spieren alleen te bevorderen. Er zal verder gekeken moeten worden naar de oorzaak voor het ontstaan van deze klacht. Hierdoor kan de behandeling per persoon en per fase sterk verschillen. He is belangrijk contact op te nemen met een fysiotherapeut om een goed behandeltraject te starten.

• Massage/fricties
• Medical taping
• Voorlichting en advies
• Actieve oefentherapie
• Rekoefeningen