Slijmbeursontsteking van de heup

Een slijmbeursontsteking van de heup (bursitis trochanterica) is een aandoening, waarbij er schade en inflammatie van de bursa optreedt ter hoogte van de heup. De bursa is een klein zakje gevuld met vloeistof. Dit zakje is gelokaliseerd aan de buitenkant van de heup en kan pijn veroorzaken in de heupregio.

Het bovenbeen bot (femur) eindigt in een botachtige kop, genaamd de trochanter major. Deze kop is goed voelbaar aan de zijkant van de heup. Op deze kop hechten verschillende bilspieren aan. Deze bilspieren lopen van de pelvis naar het bovenbeen bot en bedekken de kop (trochanter major). Tussen de bilspieren en de kop bevindt zich een slijmbeurs: de bursa trochanterica. Een slijmbeurs is ontworpen om de frictie tussen de bewegende weefsel lagen te verminderen. Vaak is een bursa gelokaliseerd op een plek waar het weefsel schuurt tegen een botachtige uitsteeksel. Lees meer over heupklachten.

De bilspieren zorgen voor het bewegen van de heup en het stabiliseren van de pelvis. Deze spieren zijn voornamelijk actief tijdens wandelen, rennen, springen, traplopen, squaten en uitvalspassen. Tijdens het aanspannen van de bilspieren, komt de bursa trochanterica (slijmbeurs) onder spanning te staan. Ook kan een directe druk op de slijmbeurs zorgen voor frictie van de bursa trochanterica. Wanneer deze druk en/of spanning overmatig is, door te veel herhalingen of door een te zware kracht, kan er irritatie en inflammatie van de bursa (slijmbeurs) ontstaan. Deze aandoening noemt men bursitis trochanterica.

Een slijmbeursontsteking van de heup ontstaat meestal door herhaalde of langdurige activiteiten die de bursa trochanterica belasten. Deze pijn wordt meestal gevoeld tijdens langdurig liggen (in zijlig, voornamelijk op een hard oppervlak), wandelen (voornamelijk berg op of op onregelmatig oppervlak), springen, squaten en lunges. Deze activiteiten beïnvloeden de bursitis trochanterica via de bilspieren of via een directe druk/impact op de bursa. In sommige gevallen kan dit letsel acuut optreden, na bijvoorbeeld een trap of val op de heup.

Personen met een bursitis trochanterica ervaren pijn aan de buitenkant van de heup. Deze pijn kan ook uitstralen naar de buitenkant van de dij tot aan de knie. Bij minder ernstige gevallen, ervaren personen alleen stijfheid en lichte pijn in de heup die toeneemt tijdens de rust na een activiteit. Activiteiten die pijn veroorzaken zijn: overmatig liggen (zijlig), rennen, springen, overmatig lopen, zitten met de benen gekruist en in en uit de auto stappen. De pijn geassocieerd met slijmbeurs ontsteking warmt in de beginfase van de blessure op met activiteit.

Wanneer de blessure langer aanwezig is, kan het klachtenpatroon veranderen. De pijn wordt scherper of er treden bijkomende klachten op tijdens sport of activiteiten. Ook nemen de pijnklachten toe wanneer men drukt op de trochanter slijmbeurs. In sommige gevallen ervaart men zwakte van het onderste lidmaat. Deze zwakte treedt voornamelijk op wanneer men de trap op loopt, een squat uitvoert of wanneer men probeert te versnellen tijdens het rennen.

Meestal is een anamnese(het typische verhaal dat de patiënt verteld over zijn klacht) in combinatie met een klinisch onderzoek van de fysiotherapeut, voldoende om tot de diagnose ‘slijmbeursontsteking’ te komen. Verder onderzoek, zoals een: MRI scan, CT scan, RX scan of echografie zijn vaak nodig om de diagnose te bevestigen en de ernst van de aandoening vast te stellen.

De meeste personen met deze aandoening genezen goed met adequate fysiotherapie en zijn binnen een aantal weken terug op hun oorspronkelijke (activiteiten)niveau. Indien deze aandoening langdurig aanwezig is voordat men met een behandeling start, kan de revalidatie significant langer duren(meerdere maanden). Vroege fysiotherapeutische behandeling is noodzakelijk voor snel herstel bij alle personen met een slijmbeursontsteking.

Er zijn verschillende factoren die personen gevoelig maken voor het ontwikkelen van deze aandoening. Deze factoren worden door de fysiotherapeut vastgesteld en gecorrigeerd. Sommige van deze factoren bevatten:

• Gewricht stijfheid (voornamelijk de heup)
• Verkorte spieren (voornamelijk de bilspieren)
• Te veel of verkeerde training of activiteit
• Spierzwakte (voornamelijk de hamstrings en bilspieren)
• Inadequate warming-up
• Slechte biomechanica
• Inadequate revalidatie na een eerdere bil- en/of heupblessure
• Slechte pelvis of core stabiliteit
• Beenlengte verschil
• Neurale verstrakking

Fysiotherapeutische behandeling van personen met deze aandoening is noodzakelijk voor een snel herstelproces, optimale uitkomst en om de kans op het opnieuw optreden van de aandoening te verminderen. De fysiotherapeutische behandeling kan bestaan uit:

• Weke delen massage (soft-tissue)
• Elektrotherapie (bijv. Ultrasound, TENS etc.)
• Medical taping of easytaping
• Stretching
• Gewricht mobilisatie
• ijs of warmte therapie
• Progressieve oefeningen om flexibiliteit, core stabiliteit en kracht te bevorderen
• Correctie van abnormale biomechanica
• Advies
• Training en activiteit aanpassingen

Indien de behandeling niet aanslaat kan de fysiotherapeut in overleg, uw huisarts contacteren om zo de verdere richting van de behandeling te bepalen. Dit kan verder onderzoek inhouden, zoals: Ultrasound, Röntgenfoto’s, CT scans of een MRI. Of een ander soort behandeling, zoals: medicatie, corticosteroïden injectie of verwijzing naar een gespecialiseerde