SI-gewricht klachten - Sacro-iliacaal gewricht dysfunctie

Het sarco-iliacaal gewricht, afgekort het SI-gewricht, bevindt zich in de onderrug. Dit gewricht vormt een verbinding tussen het staartbeen (sacrum) en het bekken (ilium). Er zijn 2 SI-gewrichten aan beide zijde van de wervelkolom. Deze gewrichten verplaatsen gewicht van de wervelkolom naar het bekken en laten kleine bewegingen toe. Bij bepaalde bewegingen van de wervelkolom en de heupen zal het gewricht in elkaar worden gedrukt of juist uitelkaar worden getrokken. Wanneer deze belasting te groot, te abrupt of langdurig plaats vindt, kunnen er problemen in het gewricht ontstaan. Deze problemen noemen wij sacro-iliacaal gewricht dysfunctie. 

Personen met SI-dysfunctie (aan één kant) ervaren meestal een eenzijdige pijn in de onderrug, net boven de bil. SI-gewricht klachten kunnen uitstralen naar de bil, lies of dij. De klachten nemen toe wanneer men onderrug- of heupbewegingen maakt. De meeste personen hebben last van pijnklachten wanneer ze omrollen in bed, hun schoenen of sokken aan- of uittrekken, traplopen, rennen, de auto instappen etc. Ook zal lokale druk op het sarco-iliacaal gewricht gevoelig zijn. SI-gewricht dysfunctie is vaak geassocieerd met gewricht stijfheid, hoge spierspanning en/of zwangerschap gerelateerde laxiteit.

De dysfunctie wordt veroorzaakt door hoge belasting op het gewricht. Deze belasting kan bestaan uit: buigen, zitten, tillen, rennen, springen, draaiende en buigende bewegingen van de wervelkolom etc. In sommige gevallen is er sprake van een acuut letsel, de klachten ontstaan hier door een verkeerde beweging. De klachten kunnen echter ook ontstaan door langdurige herhaalde belasting, progressief.

Bijdragende factoren kunnen zijn: spierdisbalans, spierzwakte, slechte houding, passieve levensstijl, slechte til-technieken, overgewicht en een levensstijl waarbij men veel tilt, zit of vooroverbuigt. Ook hebben zwangere vrouwen een grotere kans op SI-dysfunctie vanwege bekkeninstabiliteit etc. 
De diagnose kan worden gesteld door een fysiotherapeut of een arts. Een MRI, RX scan of CT scan kan in sommige gevallen nodig zijn om de diagnose te bevestigen, maar wordt zelfden gebruikt.

De hersteltijd van SI-dysfunctie is afhankelijk van de therapietrouw van de patiënt. In sommige gevallen is iemand binnen een aantal dagen pijnvrij, maar gemiddeld duren de klachten 2-3 weken. Het is belangrijke om de normale hersteltijd van het lichaam in acht te nemen. Beschadigd weefsel heeft (onder ideale omstandigheden) ongeveer 6 weken nodig om de meeste kracht terug te winnen. Dit geeft aan dat men nadat de pijnklachten zijn gestopt, de belasting/activiteiten langzaam moet opbouwen.

Tijdens de fysiotherapeutische sessie kunnen verschillende behandelstrategieën worden aangeboden. Deze kunnen zijn: stretchen, gewricht mobilisaties, manipulatie (manuele therapie), oefentherapie (flexibiliteit, kracht, houding en core-stabiliteit), aanpassen van activiteiten, hydrotherapie, biomechanische correctie, Medical taping, easytaping etc. De fysiotherapeut werkt gecombineerd ‘hands-on’ en geeft advies en sturing in welke oefeningen het beste zijn voor de patiënt. Hierin is de samenwerking tussen de fysiotherapeut en de patiënt erg belangrijk. De klachten die tijdens activiteiten optreden dienen niet genegeerd te worden. De patiënt dient voldoende relatieve rust te nemen, zodat er niet meer schade optreedt en het herstelproces niet belemmerd wordt. Samen met de fysiotherapeut zal een opbouwend behandeltraject worden opgesteld.