Triceps tendinopathie

Een triceps tendinopathie is een overbelastingsletsel van de tricepspees. Deze aandoening wordt gekarakteriseerd door weefselschade in de pees, wat pijn geeft aan de achterkant van de elleboog.  

De tricepsspier is een belangrijke strekker van de elleboog. De spier start boven de schouder en loopt door tot in de voorarm, waar hij zich vasthecht op het onderarm bot via de tricepspees.

Tijdens het samentrekken van de tricepsspier komt er spanning op de pees te staan. Wanneer deze pees vaak onder spanning staat, door veel herhalingen of door een grote kracht, kan er schade aan de pees ontstaan.Triceps tendinopathie is een aandoening waarbij er schade is met navolgend ontsteking en degeneratie aan de pees. Dit komt meestal door graduele slijtage en scheurtjes geassocieerd met overbelasting. De aandoening kan echter ook ontstaan door een specifiek trauma.

Het ontstaat meestal door herhaalde of langdurige activiteiten die de tricepspees veel belasten. Dit komt typisch voor bij zwaar duwen of bij het strekken van de elleboog tegen weerstand (bijvoorbeeld push ups). Soms, kan deze aandoening zich ook plotseling ontwikkelen. Dit komt dan meestal doordat er een grotere kracht van de triceps wordt gevraagd, dan dat deze aankan. Deze situatie doet zich meestal voor tijdens het (zwaar)gewichtheffen in de fitnesszaal.

Personen met dit verschijnsel voelen typische pijnklachten aan de achterkant van de elleboog. Bij minder ernstige gevallen zal een persoon  weinig pijn ervaren, maar voornamelijk last hebben van een stijf gevoel in de elleboog. Dit stijve gevoel neemt toe tijdens de rust NA activiteiten die veel/sterke activiteit van de tricepsspier vereisen. Deze activiteiten kunnen bijvoorbeeld zijn: push ups, bench presses of herhaald stoten(boxen).

In ernstige gevallen, kan de persoon scherpe pijn ervaringen tijdens activiteiten. Soms kunnen personen zwelling waarnemen aan de voorkant van de elleboog of spierzwakte ervaren terwijl ze een voorwerp proberen op te tillen. Ook kan de pijn toenemen wanneer de tricepsspier gestretcht wordt of wanneer er hard geduwd wordt op de tricepspees.

Meestal is een anamnese(het typische verhaal dat de patiënt verteld over zijn klacht) in combinatie met een klinisch onderzoek van de fysiotherapeut, voldoende om tot de diagnose ‘Triceps tendinopathie’ te komen. Verdere onderzoek zoals een MRI scan, RX scan of echografie kan in sommige gevallen bijdrage aan het bevestigen van de diagnose en het vaststellen van de ernst van de aandoening.

De meeste personen met deze blessure genezen goed met adequate fysiotherapie en zijn binnen een aantal weken terug op hun oorspronkelijke (activiteiten)niveau. Indien deze aandoening al een langere periode aanwezig is kan de revalidatie soms langer duren en zelfs maanden in beslag nemen. Vroege fysiotherapeutische interventie is erg belangrijk voor een snel herstel.

Er zijn verschillende factoren die personen gevoelig maken voor het ontwikkelen van een tendinopathie. Deze factoren worden door de fysiotherapeut vastgesteld en gecorrigeerd. Sommige van deze factoren bevatten:

• Gewricht stijfheid (voornamelijk de elleboog)
• Verkorte spieren(Voornamelijk de triceps)
• Verkeerde of te zware training
• Inadequate warming up
• Spierzwakte
• Te weinig rustmomenten tussen training sessies
• Inadequate revalidatie na een eerdere elleboog blessure
• Een blessuregeschiedenis met nek- of bovenrugletsel
• Overgewicht

Fysiotherapeutische behandeling van personen met deze aandoening is noodzakelijk voor een snel herstelproces, optimale uitkomst en om de kans op het opnieuw optreden van de aandoening te verminderen. De fysiotherapeutische behandeling kan bestaan uit:

• Weke delen massage (soft-tissue)
• Elektrotherapie (bijv. Ultrasound)
• Medical taping of easytaping
• Gewricht mobilisatie
• Stretching
• Ijs of warmte therapie
• Progressieve oefeningen om flexibiliteit en kracht te bevorderen
• Advies
• Training en activiteit aanpassingen

Indien de fysiotherapeutische behandeling niet aanslaat kan de fysiotherapeut in overleg, uw huisarts contacteren om zo de verdere richting van de behandeling te bepalen. Dit kan verder onderzoek inhouden, zoals: Röntgenfoto’s, ultrasound, CT scans of een MRI. Of een ander soort behandeling, zoals: medicatie, corticosteroïden injectie of verwijzing naar een gespecialiseerde arts.

De fysiotherapeut zal de oefeningen selecteren en deze duidelijk uitleggen. De oefeningen worden meestal 2-3x per dag uitgevoerd en mogen geen toename in de klachten veroorzaken. Mogelijke oefeningen kunnen zijn:

Elleboog buiging en strekking

Sta recht op, buig en strek de arm(in de mate waarin dit pijnvrij kan) langs het lichaam. Zorg dat er niet meer dan een milde tot middelmatige stretch op de elleboog komt te staan. Voer dit 10-20x uit, zonder toename van klachten(zoals pijn).

Triceps samentrekking zonder beweging

Begin de oefening door de elleboog naast het lichaam in een hoek van 90graden te buigen met de handpalm naar binnen. Leg uw andere hand onder de pols, zodat deze een lichte opwaartse druk op aangedane arm kan uitoefenen. Houd met de aangedane arm deze druk tegen, zodat de onderarm op dezelfde positie blijft. Houd deze 5 seconden vast en herhaal dit 10x zo krachtig mogelijk, zonder pijn.